Zuchten…

Het is een vreemd woord,
“zuchten”.
Zuchten is diep inademen.
Is ademen naar je lijf toe.
Maar is ook uitademen
van je lijf af.
Zuchten is verlichten,
is loslaten en laten gaan.
Zuchten is overgeven
en wachten op een nieuw
begin, waarin alles nieuw is.
Zuchten is je lijf verlichten
en oprichten
en je geest
ruimte geven.
Zucht…. zucht van verlichting.

We doen het misschien te weinig….
We kroppen op, houden vast,
en slaan op in onze onderrug,
tussen onze schouders,
in ons gezicht, soms zelfs
tot in onze benen, die niet meer
willen wat wij willen.

Als we zuchten, scheppen we ruimte
voor nieuwe gedachten,
nieuwe manieren van kijken,
nieuwe manieren van zien,
nieuwe manieren met elkaar.

Zuchten kan vertrouwen scheppen,
soms ook samen: dat je verdriet,
of wat je dwars zit uitzucht,
en heel soms – uitspreekt –
in een ademtocht, omdat het hart
anders verstikt en verstrikt.

Zucht nog eens….
Laat los…
Vertrouw je adem…
Vertrouw je ziel.
Het maakt vrij.

Remy Jacobs, Ter bemoediging. 2016