Waardering voor de Mantelzorgers

Hoe fijn vind jij het als iemand waardering uitspreekt over wat jij doet? In dat kader vraag ik graag aandacht voor de mantelzorgers. ‘Mantelzorgers’ is een ingeburgerd begrip, liever noem ik deze mensen ‘zorggevers’. Ze geven (gratis) zorg omdat ze een persoonlijke band hebben met diegene die zorg nodig heeft.

Voor mijn tweede boek (ik ben er nog druk mee bezig) heb ik de afgelopen maanden een tiental zorggevers gesproken. Allen geven of gaven zij zorg aan een naaste met dementie: partner, vader, moeder, tante. Wat mij opviel in deze gesprekken is dat de zorggevers zich uitermate gesteund kunnen voelen door – in onze ogen – vaak kleine bemoedigingen. ‘Het is ook zwaar’. ‘Het is ook ontzettend verdrietig’. ‘Ik kan me heel goed voorstellen dat het thuis niet langer ging.’ ‘Het valt ook niet mee om altijd klaar te staan.’ ‘Natuurlijk schiet u ook wel eens uit uw slof, dat is heel menselijk.’ Als je benoemt dat je die ander goed ziet zorgen, dan kan dat heel fijn zijn.

Stuur de mantelzorgers een kaartje, een bloemetje, bedenk een lief gebaar, een bedankje. De naaste met dementie is daar meestal niet meer toe in staat. Dus welke mogelijkheden zie jij om de zorggevers om jou heen eens te bemoedigen?

Niet meer samen praten, niet meer samen rennen.
Niet meer samen zoeken, nooit meer iets verkennen.
Niet meer samen koken, nooit meer binnenpret.
Niet meer samen vrijen, in ons grote bed.

En als dan een ander, zomaar heel oprecht
‘Dat doe je echt fantastisch’, zacht tegen je zegt.
‘Wat heb ik een bewondering voor alles wat jij doet,
twijfel niet aan jezelf, je doet het écht heel goed.’

Dat had ik nou net nodig, het is ontzettend fijn.
Dit compliment te krijgen, gezien, erkend te zijn.